4…Και ξαφνικά άνοιξαν μπροστά μου τα πάντα. Και βλέπω ένα όραμα, χωρίς όρια. Όλα έγιναν φως, ένα γαλήνιο και χαρούμενο φως. Και έρωτας μεγάλος με κατέβαλε γι’ αυτό που είδα. Κι ύστερα από λίγο σκοτάδι κατέβαινε από την μια μεριά. Κι ήταν φοβερό και τρομερό. Και στριφογύριζε σαν σπείρα. Κι έμοιαζε με φίδι. Ύστερα το σκοτάδι έγινε κάτι υγρό, ανείπωτα ταραγμένο, που ανάδιδε καπνό, σαν να έβγαινε από φωτιά και ακούστηκε ένας απερίγραπτα θρηνητικός ήχος. Σε λίγο βοή ασυνάρτητη ακούστηκε, σαν να ήταν βοή.
5. Και από το φως… λόγος άγιος γέμισε τη φύση και ολοκάθαρη φωτιά ξεπήδησε από την υγρά φύση, ψηλά, πάνω στα ύψη. Κι ήταν κάτι ανάλαφρο μαζί και οξύ και δραστικό. Κι ο αέρας, που ακολούθησε το πνεύμα που ανέβαινε από τη γη και το νερό ως τη φωτιά, ήταν ανάλαφρος , κι έμοιαζε σαν να κρέμεται από τη φωτιά….
6…. Το φως εκείνο, έφη, εγώ Νους ο σος θεός, ο προ φύσεως υγράς της εκ σκότους φανείσης. Ο δε εκ Νοός φωτεινός Λόγος υιός θεού….
ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΛΟΓΟΣ Ι΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου