Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

το δοχείο


Σκέφτομαι ότι το κληρονομημένο δυναμικό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το υπερβούμε.
Όπως ένα δοχείο. Χωρά πάντα συγκεκριμένα λίτρα υγρού.

Από την άλλη όμως πλευρά, πόση επαφή, επίγνωση έχουμε άραγε… όσον αφορά την ύπαρξη και τις ιδιότητες αυτού του δυναμικού ?

Και εάν αποκτήσουμε αυτή την επίγνωση… τι τελικά το κάνουμε?
Που το διοχετεύουμε ? και... για ποιόν λόγο ?

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κληρονομημένο δυναμικό που δεν μπορούμε να υπερβούμε?
Αν είναι ΔΥΝΑΜΙΚΟ τότε δεν προσδιορίζεται το τέλος και η εξέλιξή του, αλλά μόνο η αρχή. Εγώ το φαντάζομαι όπως το σπόρο που βγάζει ρίζες. Οι ρίζες απλώνονται ακολουθώντας το γενετικό πρότυπο αλλά ανεξέλεγκτα, ανάλογα με τις συνθήκες που θα συναντήσουν.
Αναφορικά με την επίγνωση, απλά την έχουμε. Με τα μάτια μας κοιτάζουμε πολλά αλλά πόσα από αυτά βλέπουμε πραγματικά?

Ανώνυμος είπε...

Ήλιος κόκκινος ζεστός
στάθηκε στην κάμαρά μου..
Εσύ..

Ανώνυμος είπε...

And I need you now tonight
And I need you more than ever
And if you only hold me tight
We’ll be holding on forever

http://www.youtube.com/watch?v=V-sCrhRPCMg&feature=fvw