Αναστάσιμο

Αρκεί, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να ανάψεις ένα κερί.

Αυτό το μικρό φως διαλύει το σκοτάδι.

Αυτό είναι μια πραγματικότητα.

Το αντίστροφο δεν υφίσταται.

Σε ένα φωτεινό δωμάτιο, ένα μικρό κομμάτι σκοταδιού, απλώς... δεν υπάρχει.

Και αυτό είναι μια πραγματικότητα.

Τώρα ζούμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο…

Ο ήλιος, ως αυτόφωτο κάποια χρονική στιγμή συναντιέται με την σελήνη.

Τότε έχουμε έκλειψη, κοιτώντας το φαινόμενο από τη γη.

Ο ήλιος όμως είναι εκεί, πάντα, για να φωτίζει , να ζεσταίνει και να κάνει υπαρκτή τη ζωή πάνω στον πλανήτη μας.

Μέσα από την πίστη που μας χαρίζει η γνώση , γνωρίζουμε ότι η έκλειψη θα ολοκληρώσει τον κύκλο της και θα τελειώσει ως φαινόμενο.

Τώρα ζούμε μια έκλειψη…

Σκέφτομαι…

Εάν ήταν εφικτό, ο καθένας μας να προσπαθήσει να ανακαλύψει τον ήλιο μέσα του…ή έστω μια ηλιαχτίδα…ή έστω το φως από ένα κερί…

Εάν, όλοι αυτοί  μπορούσαν να συνδεθούν με κάποιο τρόπο, σε ένα ικανό αριθμό*,  θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σιγά, σιγά, η πραγματικότητα γύρω μας...

Σκέφτομαι…

Το πείραμα των 100 πιθήκων...
άσχετα από το γεγονός ότι οι σκεπτικιστές δεν δέχονται το αποτέλεσμα.

Εάν 100 πίθηκοι μάθουν …ας πούμε να πλένουν μια πατάτα με ένα συγκεκριμένο τρόπο…, τότε η γνώση αυτή γίνεται κτήμα αυτού του είδους...

Μπορούμε να σκεφτούμε τις δυνατότητες…?

Ίσως να είναι ενδιαφέρουσες σκέψεις, όταν κοιτάμε τη φλόγα από το κερί της Ανάστασης...



*ικανός αριθμός = αριθμός κρίσιμης μάζας